Gde Srem se, preko Dunava, naginje Bačkoj,
prema njoj pruža ruke–mostove…,
u toj romansi bačko-sremačkoj,
jedan grad sanja svoje snove!

Opijen ljubavlju, što svud se širi,
pored Dunava, grad leži, spi…,
dok brižno ga, sa brega, viri
tvrđava, što nad njim, verno, bdi.

Tek malo dalje, pod rojem zvezda,
tek slabo svetlo mesec baca,
na brojne hramove srpskog gnezda
– crkve Sremskih Karlovaca.

Tu je Karlovačka gimnazija,
tu Karlovački mir se skov’o,
tu se stvarala i nova Srbija…
Tu je i Brankovo Stražilovo!

Dunav Bačku i Srem spoji
i rodi se grad na obe strane.
Sad Srem ga rujnim vinom poji,
Bačka i Srem ga, oboje, hrane.

Svo vreme, Dunav ga ljulja nežno,
te mu ljubavi nikad ne fali,
pa je po svemu neizbežno
da voli ljubavlju, što su mu dali.

Zato tu umetnost svaka cveta
– ljubav je majka svih veština…
Posta stecište učenog sveta
i dobi ime Srpska Atina!